ผมหายหัวไปนาน...ไม่ใช่เพราะผมขี้เกียจนะ
มันไม่ใช่ข้อแก้ตัวของผมนะครับกับการที่ผมหายหัวไปนานไม่เข้ามาเขียนบทความอะไรเลยที่เกี่ยวกับปลาสวยงามในblogแห่งนี้
เพราะจริงๆผมก็ยังคงมุ่งมั่นทำอะไรๆเกี่ยวกับปลาสวยงามอยู่เหมือนเดิมเพียงแต่ตอนนี้ผมเข้าไปคลุกอยู่ใน www.thaifancyfish.com
เลยไม่มีเวลามาเขียนบทความต่างๆในblogแห่งนี้
แต่วันนี้ผมพอจะมีเวลาหลังจากอู้งานประจำที่ต้องทำในวันเสาร์-อาทิตย์เลยรีบมานั่งเขียนblogก่อนที่จะหมดเวลาอย่างที่ผมเขียนไว้ในบทความแรกๆของblogนี้ว่าโดยส่วนตัวผมชอบปลากัดมาก
เพราะผมถือว่าปลากัดเป็นปลาไทยที่สามารถไปยืนประกาศตัวอยู่ในตลาดปลาสวยงามของโลกได้อย่างเต็มความภาคภูมิของคำว่าประเทศไทย
และตอนนี้มีความเคลื่อนไหวอยู่ในวงการคนเลี้ยงปลากัดสวยงามที่ได้มีการรวมกลุ่มกันจัดตั้งเป็น"สมาคมอนุรักษ์และพัฒนาปลากัดสยาม"
อันที่จริงสมาคมอนุรักษ์และพัฒนนาปลากัดสยามก็ตั้งกันมากว่า2-3ปีแล้วและได้มีการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงล้มลุกคลุกคลานกันมาตลอดด้วยเพราะขาดบุคลกรและเงินทุนหมุนเวียนดังนั้นการทำงานที่นี่จึงต้องทำด้วยใจ... ใจเท่านั้นเพราะไม่มีเงินเดือนไปไหนทำอะไรก็ต้องทุนส่วนตัว
จึงทำให้ที่ผ่านมาผลงานของสมาคมจึงน้อยและเงียบมากผิดกับความตั้งใจของเหล่าสมาชิกและผู้ที่คอยลุ้นอยู่ภายนอก
แม้นจะล้มๆลุกๆแต่ก็ต้องยอมรับจิตใจของกลุ่มผู้บริหารสมาคมทุกคนตั้งแต่ชุดแรกจนถึงปัจจุปันว่ามีจิตใจที่จะต่อสู้เช่นเดียวกับปลากัด
นักสู้จากสยามกระทั่งมาถึงวันนี้วันที่สมาคมอนุรักษ์และพัฒนาปลากัดสยามที่ผ่านลมฝนและพายุอุปสรรคเดินทางมาอีกก้าวที่เริ่มก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างที่ชัดเจนมากขึ้นตามลำดับภายใต้การนำของนายกสมาคม พลโท.ทวีเกียรติ โกไศยกานนท์ ความก้าวหน้าของสมาคมกับความตั้งใจที่จะพัฒนาและช่วยเหลือเกษตกรผู้เพาะเลี้ยงปลากัดให้ลืมตาอ้าปากได้ก็ใกล้ความจริงขึ้นไปอีกขั้นโดยมีข่าวที่ผมทราบจากเพื่อนๆว่าปลายปีนี้จะมีการเปิดตัวสมาคมอย่างเป็นทางการและก่อนสิ้นปีก็จะมีงานสำหรับคนรักปลากัดที่จะจัดอย่างยิ่งใหญ่ซึ่งนั่นหมายถึงงานที่เป็นของคนปลากัดเพื่อคนปลากัดอย่างแท้จริง
ทุกอย่างกำลังก้าวเดินเริ่มนับ1...2...3...ดังนั้นปัญหาจึงไม่ได้อยู่ที่สมาคมอนุรักษ์และพัฒนาปลากัดสยามเพียงลำพังอีกต่อไปแต่มันอยู่ที่เราคนไทยด้วยกันเองที่ช่วยเหลือ ประคับประคอง ปกป้องร่วมมือ หรือจะเตะตัดขาทำลายกันเอง ผมฝากเอาไว้ให้คิดเราคนไทยเก่งไม่แพ้ชาติไหนในโลกและปลากัดเป็นปลาของไทยแล้วเราคนไทยต้องยอมเป็นขี้ข้าเขาเพียงเพราะเราต้องการเงินหรือชื่อเสียงจอมปลอมจากต่างชาติมากว่าคำว่ารักและหวงแหนเพราะนี่คือสมบัติของแผ่นดิน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็นกับบทความนี้